■ میگوی سفید
◄ نام علمی: Metapenaeus affinis
◄ سایر نام‌های فارسی: میگوی سرتیز، میگوی جینگا، میگوی سفید سرتیز
◄ نام‌های انگلیسی: Jinga shrimp
و نیز: Jinga Prawn, Middle Prawn
◄ سایر زبان‌ها: عربی » إلربيان جِينْكا
◄ نام‌های علمی مترادف: Penaeus affinis, Metapenaeus mutatus, Parapenaeus affinis, Penaeopsis affinis, Penaeus mutatus
■ آرایه‌شناسی:
• زیرشاخه: سخت‌پوستان (Subphylum: Crustacea)
• رده: نرم‌زرهیان (Class: Malacostraca)
• زیررده: هونرم‌زرهیان (Subclass: Eumalacostraca)
• راسته: ده‌پایان (Order: Decapoda)
• زیرراسته: دارآبشش‌داران (Suborder: Dendrobranchiata)
• بالاخانواده: درازمنقارچه‌واران (Superfamily: Penaeoidea)
• خانواده: درازمنقارچکان یا پنائیدها (Family: Penaeidae)
• جنس: - (Genus: Metapenaeus)
• گونه: میگوی سفید (Species: Metapenaeus affinis)
• -
■ پراکنش جهانی میگوی سفید:
• بومی در ایران و همچنین به شکل بومی در:
آسیا: بحرین، بنگلادش، برونئی دارالسلام، چین، هنگ کنگ، هند، اندونزی، عراق، کویت، مالزی، پاکستان، فیلیپین، قطر، عربستان، سنگاپور، سریلانکا، تایوان، تایلند، امارات، ویتنام
اقیانوسیه: پاپوآ گینه نو
■ ویژگی‌های ظاهری:
• حداکثر طول بدن: 22.2 سانتیمتر، معمولا حدود 17 سانتیمتر. پژوهشی در سواحل شرق خوزستان، میانیگن طول کل ماده‌ها را حدود 117 و نرها را 111 میلیمتر عنوان کرده است.
• وزن: -
• سن: -.
• شکل بدن: زره پشتی و شکم، بطور یکسان صاف هستند. |
■ خصوصیات فیزیولوژیک:
• تولید مثل: در طول سال انجام می‌شود. انتقال اسپرم غیرمستقیم است.
در هرمزگان، تعداد ماده‌های آماده تخمریزی در اسفند و فروردین در حداکثر است.
مطالعات نشانگر متوسط بودن میزان توع هاپلوتیپی و کم بودن میزان تنوع نوکلئوتیدی در بندرعباس، بوشهر و آبادان است.
■ زیست شناسی و رفتار:
• کفزی، ساکن آب‌های لب‌شور. از عمق 5 تا 92 متری آب‌های گرمسیری با مختصات 31 درجه شمالی تا 18 درجه جنوبی و 47 درجه شرقی تا 154 درجه غربی.
• از نواحی زیرجزر و مدی، تا عمق 60 متری حضور دارد. نابالغ‌ها در نواحی بین جزر و مدی و نیز در ورودی جنگل‌های حرا و نواحی ساحلی مشاهده می‌شوند.
• بسترهای گلی و شنی/گلی را ترجیح می‌دهد.
■ غذا:
• -
■ ارزش‌های تجاری میگوی سفید:
• در ایران یکی از گونه‌های میگوی صیادی است. ارزش تجاری بالایی دارد. از میگوهای مهم در آب‌های خوزستان، بوشهر و هرمزگان است. گونه مهم در صید مشتا استان هرمزگان است.
تکثیر و پرورش این گونه در سیستان و بلوچستان بررسی شده و موفق بوده است.
كیتوالیگومرهای به دست آمده از پوسته میگوی سفید، خواص ضدمیکروبی دارند.
به لحاظ اکولوژیک با توجه به اینکه خوراک ماهیان تجاری مثل شوریده‌ماهیان هستند، اهمیت دارند
■ آسیب‌ها و تهدید‌ها:
• وضعیت ذخایر جهانی این گونه مشخص نیست.
بررسی ترکیبات آروماتیک حلقوی و فلزات سنگین در میگوهای سفید بسته‌بندی در بازارهای تهران، اثبات‌کنندهء وجود عناصر خطرناک است که بویژه در هنگام مصرف زیاد میگو، مضر است.
میزان فلز نیکل در بدن این میگو در سواحل بوشهر، بالاتر از استاندارد FDA گزارش شده است. مطالعه‌ای میگوی سفید منطقه بحرکان را دارای آلودگی ناشی از فلزات سنگین بویژه روی تشخیص داده است. مطالعه‌ای در شمال خلیج فارس نشان می‌دهد که میزان فلز کادمیوم در این میگو، از حد استاندارد انجمن بهداشت ملی و تحقیقات پزشکی استرالیا فراتر است.
■ تصاویر و فیلم‌های از میگوی سفید: |
