■ میگوی خنجری
◄ نام علمی: Parapenaeopsis stylifera
◄ سایر نام‌های فارسی: میگوی کیدی، میگوی سرتیز
◄ نام‌های انگلیسی: Kiddi Shrimp
و نیز: Kiddi prawn
◄ سایر زبان‌ها: عربی » إلربيان كیدي
◄ نام‌های علمی مترادف: Parapenaeopsis coromandelica, Penaeus styliferus , Penaeopsis stylifera
■ آرایه‌شناسی:
• زیرشاخه: سخت‌پوستان (Subphylum: Crustacea)
• رده: نرم‌زرهیان (Class: Malacostraca)
• زیررده: هونرم‌زرهیان (Subclass: Eumalacostraca)
• راسته: ده‌پایان (Order: Decapoda)
• زیرراسته: دارآبشش‌داران (Suborder: Dendrobranchiata)
• بالاخانواده: درازمنقارچه‌واران (Superfamily: Penaeoidea)
• خانواده: درازمنقارچکان یا پنائیدها (Family: Penaeidae)
• جنس: پاراپنائوپسیس (Genus: Parapenaeopsis)
• گونه: میگوی خنجری (Species: Parapenaeopsis stylifera)
• این گونه در بعضی منابع، دارای دو زیرگونه به نام‌های میگوی خنجری کروماندیل (Parapenaeopsis stylifera coromandelica) و زیرگونه کیدی با نام علمی Parapenaeopsis stylifera styliferaکه در خلیج فارس دیده می‌شود، اما در بعضی منابع هم گونه میگوی خنجری بدون در نظر گرفتن زیرگونه، و گونهء مستقلی بنام میگوی کروماندیل (Parapenaeopsis coromandelica) مترادف عنوان می‌شوند.
■ پراکنش جهانی میگوی خنجری:
• بومی در ایران و همچنین به شکل بومی در:
بحرین، بنگلادش، هند، اندونزی، کویت، مالزی، پاکستان، قطر، عربستان، سریلانکا، امارات
■ ویژگی‌های ظاهری:
• حداکثر طول بدن: 14.5 سانتیمتر
• وزن: حداکثر - گرم
• سن: حداکثر 2 سال.
• شکل بدن: زره پشتی و شکم، بطور یکسان صاف هستند. | 8 جفت خار تلسون | تاژک خارجی و داخلی 3 و 5 بندی در پست لارو |
■ خصوصیات فیزیولوژیک:
• تولید مثل: در طول سال انجام می‌شود. انتقال اسپرم غیرمستقیم است.
مطالعات ایران (سواحل غرب هرمزگان) نشان داده که حضور میگوهای بالغ در طی ماه های اسفند تا خردادماه وآبان تا دی ماه چشمگیرتر است.
هماوری مطلق آن بین 39500 تا 236000 عدد تخم برای هر میگوی ماده است.
در مطالعات ایران، جمعیت ماده‌ها کمی بیشتر از نرها بوده است.
طول کاراپاس در 50 درصد بلوغ (50%LM) برای میگوهای ماده برابر 18/8 میلی متر برآورد شد. رشد ماده‌ها بیشتر است.
• از نظر اسیدهای چرب، در مقایسه با سایر گونه‌های پرورشی و دریایی خلیج فارس، بیشترین میزان نسبت PUFA/ SFA در گونه میگوی سرتیز و برابر با 1.04mg/g دیده شده است.
■ زیست شناسی و رفتار:
• از نواحی ساحلی تا عمق 90 متر دیده می‌شود، اما بیشتر در کمتر از عمق 50 متری است.
• در بسترهای گلی و شنی/گلی به سر می‌برد.
■ غذا:
• در محیط طبیعی، همه‌چیزخوار کفزی است و بیشتر از سخت‌پوستان، گل و لای و مواد آواری، مواد گیاهی، شکم‌پایان، دوکفه‌ای‌ها، دیاتوم‌ها، ذرات شن و... تغذیه می‌کند.
■ ارزش‌های تجاری میگوی خنجری:
• در ایران یکی از گونه‌های میگوی صیادی است. با تور ترال و مشتا صید می‌شوند.
• در خوریات ماهشهر، فراوانی این گونه کمتر از میگوی سفید و بیشتر از میگوی ببری سبز بوده و بیشترین فراوانی از خرداد تا مرداد مشاهده گردیده است.
• در دوره لاروی در شمال خلیج فارس، بیشترین فراوانی را بین میگوهای منطقه دارد.
■ آسیب‌ها و تهدید‌ها:
• وضعیت ذخایر جهانی این گونه مشخص نیست.
• آزمایشات در استان خوزستان نشان داده که تا 35 درصد آلودگی به انگل‌های گرگارین بویژه جنس نماتوپسیس در این میگو وجود دارد.
■ تصاویر و فیلم‌های از میگوی خنجری: |
